Ken je dat begrip? Een ‘weirdo’?
We zouden het ook kunnen hebben over iemand die zich wel eens anders voelt dan anderen. Misschien klinkt dat vertrouwder voor je.
Je kijkt om je heen, ziet mensen, het lijkt zo vaak alsof ze hun leven voor mekaar hebben. Ze lijken zo te ‘passen’ in de maatschappij. Alsof zij de spelregels van het leven hebben gelezen voordat ze op aarde landden. En jij… jij hebt misschien wel het gevoel dat je niet goed weet of je wel op de juiste plek bent geland. Mogelijk ben je de handleiding ergens onderweg verloren? Of wat is het dan, wat zo anders is tussen jou en die ander?
Ik praat nu al 20 jaar met mensen (professioneel he) en ik leid ze al 15 jaar op om ze te begeleiden in hun communicatie, in hun denken, hun emoties en hun gedrag.
Weet je wat mijn conclusie is? Dat iedereen zich op een bepaald moment wel eens de weirdo voelt. En dat er heel veel energie gestoken wordt in het doen alsof we zo passen in die maatschappij, we doen alsof we onze plek hebben gevonden in de buitenwereld.
Maar de meeste mensen blijven knagen op de vraag, is dit dan wie ik ben?
De weirdo zet zijn zoektocht verder. Als hij de antwoorden niet vindt aan de buitenkant, dan gaat hij zoeken aan de binnenkant. Als het dan toch niet de buitenwereld is die bepaalt wie we zijn, dan is het wellicht ‘iets’ binnen in ons.
En als de weirdo jou helpt om daarnaar op zoek te gaan, om te ontdekken wie jij bent, wat jij belangrijk vindt en als de weirdo jou helpt om je niet blind aan te passen aan de ander maar om een leven op te bouwen waarin je trouw bent aan jezelf… dan is die weirdo misschien wel heel nuttig!
Hoe zou de wereld er uitzien als we allemaal een beetje meer zouden luisteren naar onze weirdo? Zou dat niet heel veel druk van de ketel halen? Zou dat niet heel veel vrijheid geven?
Happy Tip: als je nog eens naar al die mensen kijkt die ogenschijnlijk het perfecte leven hebben, zet dan een extra grote glimlach op je gezicht en voel de trots om weird te zijn!