Vecht jij dan?
Ik vermoed van wel. Velen van ons vallen namelijk in de verleiding om tegen onszelf te vechten.
Al die kritische en soms cynische opmerkingen in ons hoofd:
· ‘Serieus, kon je dit echt niet beter?’
· ‘Het is niet gelukt he, loser!’
· ‘Jij bent gewoon niet goed genoeg’
Moet ik nog verder gaan of is het al herkenbaar?
Wellicht vraag jij je af waarom we toch zo tegen onszelf spreken en veel mensen denken dat deze woorden een bewijs zijn dat we onszelf niet graag genoeg zien. Ik geloof dat niet! De reden dat we onszelf zo toespreken is juist omdat we meer verwachten van onszelf, met andere woorden omdat we geloven dat we meer zijn en meer kunnen!
Wat ik hier zie, is dat we een strategie hebben ontwikkeld met de bedoeling onszelf te motiveren en te ondersteunen, maar laten we heel eerlijk zijn, het werkt niet al te best.
Onze communicatie met onszelf is hier niet efficiënt maar dat betekent niet dat we het slecht met onszelf bedoelen. Veel patronen die we niet leuk vinden binnenin onszelf, zijn eigenlijk alleen maar een misverstand. We willen onszelf niet klein maken, we hebben alleen nog geen manier gevonden om ons groter te maken.
Laatst had ik hier zelf een heel concreet voorbeeld van. Ik was aan het lopen en het werd lastig. Ik had een duidelijk doel gezet en de strijd tegen mezelf begon zich meer en meer te manifesteren. Een deel van mij wil dan gewoon opgeven met de woorden: ‘wat maakt het uit of je nu 12 of 15 km loopt vandaag, allemaal niet zo belangrijk’ en tegelijkertijd schreeuwt die andere stem: ‘volhouden, je kan dit, niet opgeven, dat zou zwak zijn’. Ondertussen hap ik naar adem en voel ik de verkramping in mijn lijf. Op deze manier zou ik het sowieso niet volhouden, toch zeker niet aan het tempo dat ik in gedachten had.
Doordat ik al enige tijd met trance bezig ben, kon ik tijdens mijn loopje mijn aandacht richten op mijn verlangen om te lopen. Niet het presteren. Niet het bewijzen. Door terug contact te maken met het verlangen om te lopen, kon ik ook blij zijn en dankbaarheid ervaren dat ik en dat mijn lichaam wel in staat zijn om dat te doen. Er viel een enorme druk van mij af en het was alsof er letterlijk weer ruimte ontstond om een beetje te genieten. Op dat moment gaf ik mezelf een nieuwe opdracht: vind het tempo waarin je het fijn vindt om te lopen, het tempo waardoor je kan genieten van het lopen. Achteraf toonde mijn smartwatch mij dat mijn tempo zelfs is gestegen na deze interventie en toch voelde het rustiger. Er was wel een intense inspanning maar geen strijd meer.
En ondertussen heb ik dit toegepast op andere momenten.
Als ik zit te zuchten op mijn ondernemerschap, herinner ik mezelf aan mijn verlangen om ondernemer te zijn.
Als ik lastig word (zeer zelden natuurlijk) van de drukte van de kinderen, dan herinner ik mij aan het verlangen om mama te zijn.
Als ik opzie tegen een drukke dag, dan herinner ik mij het verlangen om deze prachtige job te doen.
In elke situatie kan ik dan vanuit dat verlangen een volgende vraag stellen, namelijk wat wil ik nu? En meestal is het antwoord gewoon genieten. Ik wil genieten van het ondernemer zijn, van het mama zijn en van mijn job!
Nadat ik dat besef helemaal toelaat, gebruik ik een trucje uit de hypnose.
Ik zeg tegen mezelf: er bestaat een manier om te genieten van deze opdracht/situatie en ik weet zeker dat ik die manier zal vinden. En ondertussen blijf ik focussen op dat verlangen, terwijl mijn onbewuste en creatieve geest een oplossing voor mij zoekt.
Ik heb een trance voor jou gemaakt om jou te begeleiden in de stappen van strijden, stoppen met strijden, terug naar het verlangen en van daaruit naar de mogelijkheid om te genieten.
Wil je één op één genieten van een trance, speciaal voor jou?
Dat kan tijdens een sessies Performance Coaching
Of wil je leren hoe jij jezelf in een trance kan begeleiden en hoe je zelf met je onbewuste geest kan communiceren, kom dan naar de Power Of Relaxing