Het woord stress wordt zo vaak gebruikt en zo vaak gevoeld, dat het bijna een vanzelfsprekendheid is geworden dat we stress hebben. De stressreactie in ons lichaam, bedoeld om ons extra alert te maken, krijgt vaak geen aandacht meer omdat we het zo beu zijn.
Stress in de file, stress als de kleine iets omslaat tijdens het ontbijt, stress dat die presentatie misschien toch niet goed genoeg zal zijn. Stress dat je niet gedaan krijgt wat er allemaal op je lijstje staat. Vraag is natuurlijk, is dat lijst realistisch en haalbaar?
De afgelopen dagen word ik ook geconfronteerd met de vraag: is de top haalbaar of niet. Komende woensdag vertrek ik dan eindelijk naar de Kilimanjaro. Voordeel is het vooruitzicht op een periode zonder file, zonder kinderen die iets laten vallen en zonder de vraag of mijn presentatie goed genoeg is. Dat kan ik allemaal achter mij laten.
De andere kant van de medaille is dat ik in een grote onbekendheid en onvoorspelbaarheid stap. Dat kan ook veel stress oproepen. De cruciale vraag is, vertrouw je erop dat alles goed komt?
Stress is oorspronkelijk bedoeld om ons leven te redden, maar is ons leven in gevaar?
Ons leven niet, ons ego…
Misschien haal ik de top niet. Kan mijn ego dat aan?
Hoe zou het zijn als ik bij thuiskomst moet vertellen dat het me niet gelukt is? Of omdat ik moest opgeven vanwege angst in de tent en de slaapzak? Of dat ik het gewoon te kou had en daar niet tegen kon?
Zou dat zo erg zijn?
Voor mijn imago wel. Ik overtref graag mezelf, die verrassing dat je meer kan dan je denkt, dat vind ik heerlijk. Maar moet dat altijd meer prestatie zijn? Misschien kan ik ook meer genieten van die berg? Of meer dankbaarheid voelen voor ons jaartraject en hoe heerlijk het is om dit samen met onze groep te kunnen doen. Misschien is er zoveel meer, naast de prestatie, of niet prestatie.
In mijn diepste ben ik ervan overtuigd dat presteren en bewijzen niet leidt tot duurzaam geluk. Genieten, dankbaar zijn en blij zijn met wie je bent wel.
En natuurlijk kan je jezelf daarnaast uitdagen om je grenzen te verleggen. Je voelt je veel vrijer om je grenzen te verleggen als je eigenwaarde niet afhankelijk is van je prestatie. Wat je waard bent, hoeft niet afhankelijk te zijn van wat je doet en wat je resultaat is. Als jij ervoor kiest om te focussen op ontdekken, groeien, genieten en dankbaarheid, dan creëer je veel meer kans om te slagen én dat geeft dan weer juist de moed en de energie om je ten volle in te zetten, zonder gehechtheid aan het resultaat.
Dus in alle eerlijkheid, ik weet niet of ik de top haal, maar ik vind het top om de uitdaging aan te gaan.
Wil jij je eigen waarde voeden vanuit wie je bent?
Wil je met meer innerlijke vrijheid nieuwe doelen bereiken?
Wil je meer genieten en vanuit dankbaarheid leven?
Kies dan voor de POWER mindset!
Comments